زندگی را تجربه کن!
اینکه نمیخواهم بپذیرم، زندگی آنطور که همه سعی دارند پیش بینی اش کنند، قرار است اتفاق بیفتد دست خودم نیست! البته نپذیرفتنش که دست خودم است. اما باوری که پشتش نشسته، نه! یعنی باوری در من هست که اجازه نمیدهد فکر کنم زندگی با فرمول های معمول، قرار است همیشه یک جواب بدست بدهد. در واقع تفکریدر من هست که معتقد است تجربه ی آدم ها، به دلیل منحصر به فرد بودن آدم ها، غیرقابل انتقال به غیر است!
اینکه می نشینند با قطعیت میگویند اگر فلان کنی فلان میشود، اگر بهمان کنی، مثل بهمانی چنین میشوی، اگر چنین شوی، شبیه نمیدانم کی!، چنان میشوی و .... کلافه ام میکند. به نظرم این از بزرگترین خطای آدمهاست که نمیتوانند بفهمند تجربه ی هرکس منحصر به خودش است. نمیتوانند بفهمند که موقعیت و شخصیت آدمها متفاوت است و این باعث میشود تجربه ی متفاوتی از یک شرایط یکسان داشته باشند. اینکه تجربه برای هر شرایطی چه چیزی را ثابت کرده، همیشه هم درست نیست. و آدمها به کرات دوست دارند شما را، با تجربه های خودشان، با پیش بینی های دودوتا چهاراتایی، از تجربه کردن زندگی و از آینده بترسانند!
اگر حجت تجربه و ماهیت تجربه باشد، پر واضح است که در معادلات این زندگی در دنیا، خداوند جایی برای سرک کشیدن و نقشه چیدن و دستکاری کردن، برای کسی باز نکرده است. یعنی اجازه نمیدهد، حتی پیش بینی کنی که از آن فرد مثلا شوم، عاقبتی شر سر بزند در آینده. طوری که همیشه از نتایج و خاتمه امور و اتفاقات این دنیا شگفت زده میشوی... تجربه ثابت کرده، خیلی چیزها هست که برخلاف آنچه فکر میکنی و برنامه ریزی کرده ای رخ میدهد! تجربه ثابت کرده، آینده و اتفاق هایش، خیلی غیرقابل پیش بینی تر از آن است که تجربه ثابت کرده باشد ...
