واقع بینی از آرمانگرایی هم مهم تر است!
آنجا که با یک اعتقاد به نفس کاذب جلو میروی و با مخ زمین میخوری
همان جاست که گمان میکردی آرزو و آرمان ، جز عزم راسخ، چیز دیگری سرش نمیشود!
القصه تهش میشود ناکامی ... افسردگی!
چون قبل از شناخت آرزویت، خودت را آنطور که هستی نشناختی ...
+
قبل از هر قدمی از خودت سوال کن
انتظارت از خودت، قد و اندازه ی "خودت" هست؟
